ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΘΑΛΕΙΑΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ
Ποια είναι η πηγή έμπνευσής σας κάθε φορά που ξεκινάτε τη συγγραφή ενός καινούριου έργου;
Όσον αφορά την έμπνευση μπορεί να είναι και ένα τίποτα. Δηλαδή, στα καλά του καθουμένου, έτσι, περνάει μια ιδέα, χτυπάει κατακούτελα, μου προκαλεί έναν πονοκέφαλο, λέω, «όχ, τι με χτύπησε ξαφνικά και απότομα», έτσι, για να το δουλέψω λίγο περισσότερο. Άμα «κάτσει», πάει να πει ότι αξίζει τον κόπο. Άμα αρχίσω να μπλέκω κιόλας αθέλητα ιστορία γύρω από αυτή την ιδέα, ακόμα καλύτερα. Άμα ναυαγήσει μετά, ξεφουσκώσει πάει να πει δεν αξίζει τον κόπο . Το προσπερνώ.
Και κατά πόσο σχετίζεται το έργο σας με τη δικιά σας ζωή και τις δικές σας εμπειρίες. Για παράδειγμα, βάζετε σε κάποιους χαρακτήρες των έργων σας χαρακτηριστικά που υπάρχουν σε ανθρώπους που βρίσκονται γύρω σας ή δικά σας χαρακτηριστικά ;
‘Οποιος πει ότι δε βάζει δικά του χαρακτηριστικά θα πει μεγάλο ψέμα. Είναι αναπόφευκτο να μην επηρεαστεί ο συγγραφέας σε μικρότερο ή σε μεγαλύτερο βαθμό από τη ζωή τη δική του. Δεν την αντιγράφει ,αλλά τον καθοδηγεί κρυφά. Όταν γράφω αρχίζω και ξεχωρίζω τους ήρωες, πού θέλω να τους βάλω, φτιάχνω ένα σκελετό της ιστορίας. Ο σκελετός είναι, πώς το λέμε, το γιαπί. Εντάξει. Και όταν γράφω, χτίζω σιγά σιγά, όλο και κάποιο τούβλο θα μου λείψει, εννοείται. Ίσως εκεί που ήταν να βάλω το τούβλο, δεν πρέπει να είναι τούβλο, να είναι παράθυρο… και αυτά τα υλικά αντλούνται και από την προσωπική ζωή.
Εκτός από τα θετικά υπάρχουν και αρνητικά στοιχεία στην ανάγνωση των βιβλίων;
Ναι. Ένα βιβλίο κακής επιλογής μπορεί να σε καταστρέψει. Να σε στείλει αλλού, να ψάχνεις. Άρα πρέπει να έχουμε ένα αξιακό σύστημα τέτοιο μέσα μας που να λειτουργεί σα φίλτρο, σαν καμπανάκι συναγερμού. Γιατί να διαβάσω για παράδειγμα το βιβλίο του Χίτλερ, το «Αγών» Γιατί; Γιατί να διαβάσω κάτι το οποίο θα εξαπολύσει μίσος ή προκατάληψη Κάποια στιγμή να το διαβάσουμε. Μέχρι τότε διαβάζουμε παιδιά τα «σιγουράκια» Μετά πάμε στο Πανεπιστήμιο, κάνουμε τα ψαξίματά μας αρχίζουμε και κοινωνικοποιούμαστε, διευρύνονται οι κύκλοι μας, συζητάμε με τους φοιτητές, και ανοιγόμαστε…
Τι προτιμάτε το έγχαρτο βιβλίο ή το e-book;
Με τα χίλια έγχαρτο. Μου έκανε δώρο μία φίλη. Δεν μπορώ να διαβάσω e-book.
Δεν μπορώ, εγώ θέλω χαρτί. Είναι η διαδικασία. Είναι η ιεροτελεστία. Θέλω να είμαι ξαπλωμένη κιόλας. Να είμαι έτσι, να πέφτει το βιβλίο στα μούτρα και να λυγίζει ο καρπός. Να έρχεται η ντίβα, η γάτα μου, να περνάει από εδώ. Να τρίβεται πάνω στο βιβλίο.
Έχετε σκηνοθετήσει πολλά θεατρικά έργα στην Παραμυθένια Σκηνή της πόλης μας. ‘Εχετε βασίσει κάποια θεατρική ιδέα σε βιβλίο σας , ή το αντίστροφο;
Ένα παράξενο πράγμα. Δεν παντρεύτηκαν ποτέ απ’ τα δύο. Το θέατρο ήταν θέατρο. Και το βιβλίο ήταν βιβλίο. Δηλαδή, άλλο το πεζογράφημα και άλλο το θεατρικό. Το θεατρικό γραφόταν για λόγους ανάγκης κατά κύριο λόγο. Γιατί δεν υπήρχαν θεατρικά έργα ή παραμύθια διασκευασμένα σε θεατρικά έργα. Κάποιος έπρεπε να τη κάνει αυτή τη δουλειά. Και την έκανα εγώ αυτή τη δουλειά. ‘Εκοβα το κοστούμι και το προσάρμοζα ανάλογα με τα μέτρα αυτών που έπαιζαν, ανάλογα με τις δυνατότητές τους και έκανα την παράσταση. Πέρασα πάρα πολύ όμορφα αυτά τα είκοσι χρόνια στην Παραμυθένια Σκηνή, αλλά κουράστηκα. Κουράστηκα πολύ. Εγώ ήμουν κείνη που επέλεγε τις μουσικές στα έργα. Εγώ ήμουν εκείνη που έλεγα στη μοδίστρα πώς θα ράψει τα κοστούμια και τι χρώματα θα βάλει .Εγώ ήμουν εκείνη που τελικά καθόταν απάνω στον ήχο και στα φώτα για να ρυθμίζω .Και έκανα και την έρευνα μέσα από το ίντερνετ για τις εποχές. Περνούσαν όλα από μένα αλλά δεν αναγνώρισε κανένας στην πόλη μας, μα κανένας απολύτως, ότι αυτό το έκανα επειδή ήθελα. Δεν πληρωνόμουν , για αυτό με θεωρούσαν ή την «κοροϊδάρα» ή «καβαλημένο καλάμι». Έτσι λέγανε. Εγώ το έκανα για τα παιδιά της πόλης που ήθελα να φύγουν από την τηλεόραση. Να βγουν έξω. Να δουν συνομήλικούς τους. Να κοινωνικοποιηθούν. Να έρθουν σε επαφή με το θέατρο . Αυτό ήθελα για τα παιδιά. Η τελευταία παράσταση ήταν το «Ένας Γάτος Τσαρουχάτος». Διασκευή του παπουτσωμένου γάτου. Το «έφερα» στο 21 γιατί γιορτάζαμε και το 1821.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Θάλεια Αντωνιάδου γεννήθηκε στην Αυστραλία. Σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε στο Ναύπλιο στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και ζει εκεί. Είναι μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Παραμυθένιας Σκηνής του Δημοτικού Θεάτρου Ναυπλίου, που λειτούργησε από το 1999 μέχρι το 2019. Εργάστηκε εθελοντικά ως διασκευάστρια-συγγραφέας και σκηνοθέτιδα θεατροποιημένων παραμυθιών. Έχει βραβευτεί τρεις φορές για έργα της, το 1986 από τον Ροταριανό Όμιλο, το 2007 από την Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος και το 2009 από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά. Διηγήματα, ποιήματα και άρθρα της έχουν δημοσιευτεί στα τοπικά περιοδικά «Απόπειρα Λόγου και Τέχνης» και «Πυξίδα», καθώς και στο περιοδικό της ΕΛΜΕ Αργολίδας «Θρυαλλίς», στου οποίου τη συντακτική επιτροπή ανήκε.
ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ
- Ο φόβος που φτιάχνει τους θεούς, εκδ. Κάναθος, 1993
- Η ουρά του ελέφαντα, εκδ. Πατάκη, 1998
- Τα ταξίδια του Δρομέα, εκδ. Μίνωας, 1999
- Η Τουτουλίνα Ρουτουτού στην Πιπιλοχώρα, εκδ. Φυτράκη, 2000 3. Το θαλασσόδεντρο, εκδ. Φυτράκη, 2000
- Το Ιαματικό Ψυχοβότανο, α’ τόμος, εκδ. Φυτράκη, 2001
- Το πύρινο άλογο, β’ τόμος, εκδ. Φυτράκη, 2003
- Η Τούρτα το ‘σκασε, εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2004
- Το κρεβάτι του Ήλιου, εκδ. Χριστόπουλος, 2004
- Αυγουστιάτικο φεγγάρι, εκδ. Καστανιώτη, 2004
- Το φωτεινό μυστικό του κυρίου Γκρίζου, εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2005
- Το μαύρο μαργαριτάρι, εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2010
- Το φίλτρο της Ξινολεμονής, αυτοέκδοση από Amazon, 2015
- Το κρυστάλλινο μάτι, γ’ τόμος, αυτοέκδοση από Amazon, 2016
- Το δαχτυλίδι του πρίγκιπα, θεατρικό έργο, αυτοέκδοση από Amazon, 2017
- Αλκήεσσα, εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2024
- Επανέκδοση του Ιαματικού Ψυχοβότανου, εκδ. Πηγή Παιδείας, 2024 (όλη η σειρά Θρυλία θα εκδοθεί από την ίδια εκδοτική, διατίθεται από Ιανό, Ευρυπίδης, Πρωτοπορία και Πολιτεία και κατόπιν παραγγελίας στα τοπικά βιβλιοπωλεία και στο bookguru.com) το Ιαματικό Ψυχοβότανο έχει διορθωθεί και επαυξηθεί κατά δύο κεφάλαια
Μια επική περιπέτεια αρχίζει για τον Μάρκο, που ξαφνικά “ακούει” ό, τι δεν είναι δυνατόν να ακούσουν ανθρώπινα αυτιά και που “άκουσε” την ψυχή της θείας του της Αύρας να σπάει μυστηριωδώς. Μαζί με τη φίλη του την Λουίζα που έχει στην κατοχή της τον μαγικό Τριακοστό Πρώτο Τόμο και τον Αστρολάβο του Τύχωνα, θα αναζητήσουν το ιαματικό ψυχοβότανο. Αναζητώντας το, τα δύο παιδιά θα περάσουν σε ένα Κόσμο γεμάτο από ζωντανούς Θρύλους, μάγισσες και άλλα θρυλοπλάσματα με μόνο σύμμαχό τους τον Λάντρο, το φτερωτό λιοντάρι που, από πέτρινο που ήταν ζωντάνεψε μπροστά τους το βράδυ που πέρασαν από την Μυστική Πύλη του κάστρου του Παλαμηδιού. Δεν έχουν παρά μόνο τρεις ημέρες χρόνο να βρουν το ιαματικό ψυχοβότανο. Με μια μικρή λεπτομέρεια… Ο Χρόνος, όπως και ο Χώρος στον Κόσμο της Θρυλίας, είναι ζωντανές οντότητες και κινούνται όπως και όποτε αποφασίσουν. Έτσι, οι τρεις ημέρες στον Θρυλόχρονο μπορούν να είναι από τρεις αιώνες μέχρι και τρία λεπτά. Θα προφτάσουν να φτάσουν στον ανόφθαλμο Ιεροφάντη και να σώσουν την ψυχή της Αύρας; Η «Θρυλία» είναι ένας κόσμος γεμάτος λάμιες, μυθικούς υπερβόρεους, φαύνους και μάγισσες με βυσσινιές κάλτσες. Όλα είναι πλάσματα θρυλικά, ολοζώντανα και πραγματικά πέρα για πέρα… Η «Θρυλία» είναι ένας κόσμος όπου οι ήπειροί του μετατοπίζονται κατά βούληση, όταν θεωρήσουν ότι ήρθε ο καιρός ν’ αλλάξουν τόπο. Ένας τόπος όπου οι ημέρες και οι νύχτες διαρκούν όσο κρίνουν σκόπιμο ότι αξίζει να διαρκέσουν, δηλαδή πολύ ή λίγο. Το βιβλίο έχει λάβει έγκριση από το Υπουργείο Παιδείας
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΘΑΛΕΙΑΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΙΑΜΑΤΙΚΟΥ ΨΥΧΟΒΟΤΑΝΟΥ
Ποια είναι η «Θρυλία»;
Η Θρυλία είναι ένας άλλος Κόσμος που γέννησε η φαντασία μου πριν από μερικά χρόνια. Σ’ αυτόν τον Κόσμο τα πάντα είναι διαφορετικά από τον δικό μας, μα και πάλι, όχι και τόσο! Μέσα του ζουν όλοι οι θρύλοι όλων των παραδόσεων της Γης. Κι όταν λέω «ζουν», εννοώ ότι ζουν πραγματικά. Για να πάει κανείς σ’ αυτό τον Κόσμο, πρέπει να γνωρίζει τις μυστικές πύλες που τον συνδέουν με τον δικό μας κόσμο και να έχει υπόψη του ότι ακόμα και ο Χρόνος και ο Χώρος είναι Θρύλοι: είναι οντότητες και έχουν βούληση, γι’ αυτό και διαρκούν ή μετακινούνται όποτε και για όσο θέλουν!
Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης;
Πάντα με ενδιέφεραν οι μύθοι άλλων χωρών εκτός από τους δικούς μας. Βλέποντας επίσης την κακοποίηση που υφίστατο η μυθολογία μας από αρκετούς ξένους συγγραφείς, ήθελα να γράψω μια ιστορία που να σέβεται τους μύθους μας. Σε αυτή την προσπάθεια ενέταξα και τη σωστή χρήση της γλώσσας μας καθώς και την εξέλιξή της μέσα στον χρόνο, που είναι γοητευτική έτσι κι αλλιώς.
Άλλη πηγή έμπνευσης υπήρξε βέβαια ο τόπος που ζω: το Ναύπλιο, με το κάστρο του και την ιστορία του. Φυσικά και εντάχθηκαν και αυτά στην Θρυλία!
Τι είναι το «Ιαματικό Ψυχοβότανο»;
Το Ιαματικό Ψυχοβότανο είναι η ιστορία δύο παιδιών από το Ναύπλιο που περνάνε στην Θρυλία στην προσπάθειά τους να ανακαλύψουν μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, τρεις μέρες, ένα βοτάνι που θα θεραπεύσει την σπασμένη ψυχή της θείας ενός από τα παιδιά. Εκεί θα συναντήσουν πλάσματα που δεν έχουν ξαναδεί ή φανταστεί ποτέ, άλλα γοητευτικά κι άλλα τρομακτικά ή επικίνδυνα. Θα ζήσουν μια περιπέτεια χωρίς ανάσα μέχρι το τέλος, προσπαθώντας να κάνουν τις σωστές επιλογές όχι πετυχημένα πάντοτε.
Η διαφορά με άλλα βιβλία είναι ότι τα δύο παιδιά δεν είναι υπερήρωες, δεν είναι αλάνθαστα, συμπεριφέρονται όπως συμπεριφέρονται όλα τα παιδιά του κόσμου στο τέλος της παιδικής και την αρχή της εφηβικής ηλικίας: τσακώνονται μεταξύ τους, εμπιστεύονται λάθος πρόσωπα, φοβούνται πάρα πολύ το άγνωστο, τρομάζουν με οτιδήποτε είναι τρομακτικό και ασυνήθιστο και ανησυχούν για το αν θα τα καταφέρουν ή όχι. Όλη η σειρά της Θρυλίας αφορά τελικά στην αναζήτηση της ωριμότητας και την παραδοχή των λαθών, με αρχή το Ιαματικό Ψυχοβότανο. Κάθε ιστορία της Θρυλίας είναι αυτοτελής, υπάρχουν όμως στοιχεία στα βιβλία της που, αν είναι κάποιος πολύ προσεκτικός και τα σταχυολογήσει, διαβάζοντας τους άλλους δύο τόμους που θα ακολουθήσουν, θα ταξιδέψει μαζί με τα δύο παιδιά!
https://methismenesistories.blogspot.com/
