Το πρωινό της 9ης Δεκεμβρίου ξεκινήσαμε για τα Ιωάννινα. Καθώς πλησιάζαμε στην όμορφη πόλη, επισκεφτήκαμε το Μουσείο Παύλου Βρέλλη στο Μπιζάνι.
Με μεγάλη προσμονή, όταν φτάσαμε, κάναμε βόλτα στην πόλη, να δοκιμάσουμε τα ντόπια φαγητά και γλυκά. Αφού ξεκουραστήκαμε στο ξενοδοχείο, βγήκαμε το βραδάκι για μια βόλτα στην πανέμορφη λίμνη.
Την επόμενη μέρα, πήραμε το τρενάκι για να φτάσουμε και ξεναγηθήκαμε στο σπήλαιο του Περάματος, ένα τριώροφο παλάτι της φύσης με θαυμαστά στολίδια και ασύγκριτες ομορφιές. Το σπήλαιο χρονολογικής ηλικίας 1.500.000 χρόνων περίπου, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα σε έκταση σπήλαια της Ευρώπης.
Από κεί αναχωρήσαμε για Μονοδένδρι για να γευτούμε μόνο την ομορφιά της φύσης και τη δημιουργία των ανθρώπων σε ένα ξεχωριστό μικρό χωριό, το Μονοδένδι. Χωριό του Ζαγορίου (mνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO από το 2023) Το Μονοδένδρι είναι κτισμένο στο βόρειο άκρο του Ζαγορίου σε υψόμετρο 1060 m, κοντά στον παραπόταμο του Αώου, Βοϊδομάτη. Η ομορφιά του τόπου μοναδική, ο – ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής κατασκευής – ναός του Αγίου Αθανασίου, που αναστηλώθηκε με δαπάνη των αδερφών Ριζάρη, τα σπίτια, τα πέτρινα δρομάκια και το σχολείο που κατασκευάστηκε από τους αδερφούς Ριζάρη. Προχωρώντας μέσα στο χωριό καθώς άρχισε να βρέχει , η μονή της Αγίας Παρασκευής και η θέα του φαραγγιού από κεί μας έκοψε την ανάσα. Η Αγία Παρασκευή διακοσμημένη με τοιχογραφίες που χρονολογούνται στο 1412 κατασκευάστηκε από τον βοεβόδα Μιχαήλ Θερειανό επί κυριαρχίας Καρόλου Τόκκου στο Δεσποτάτο της Ηπείρου. Στο πίσω μπαλκονάκι της η βοή του Βοϊδομάτη μας τράβηξε σε αυτό που η φύση έκρυβε απ΄τα μάτια των πολλών, το φαράγγι του Βίκου…
Την επόμενη μέρα αναχωρήσαμε για το νησάκι της λίμνης Παμβώτιδας, κάναμε βόλτα μέσα στα στενά και στο γύρο της λίμνης, στις μονές και όπου λαχταρούσε ο καθένας (μεγάλη προτίμηση εκδηλώθηκε για τον ντόπιο μπακλαβά από τα παιδιά!).
Από κεί, με το καραβάκι, βγήκαμε στο μώλο και ανηφορίσαμε στο Ίτς Καλέ, όπου σε ομάδες που τα παιδιά επέλεγαν, κατευθύνονταν μαζί μας σε κάποιον από τους μουσειακούς χώρους του κάστρου, Το βυζαντινό μουσείο Ιωαννίνων (που προσέλκυσε λανθασμένα τη μικρότερη συμμετοχή!), το μουσείο αργυροτεχνίας, και το τζαμί. Όλοι οι χώροι τέχνης μέσα στο κάστρο μας κέρδισαν με τον πλούτο της λαικής μας παράδοσης και το μοναδικό πάντρεμα πολιτισμών της πόλης των ασημουργών!
Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε για το Μέτσοβο. Πρώτος μας προορισμός η Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ όπου θαυμάσαμε των αντιπροσωπευτικά έργα όλων των μεγάλων ζωγράφων και κάποιων γλυπτών των τελευταίων δύο αιώνων: Λύτρα, Γύζη, Τσόκο, Μποκατσιάμπη, Ράλλη, Ξυδιά, Πανταζή, Βολανάκη, Προσαλέντη, Αλταμούρα, Χατζή, Λεμπέση, Ιακωβίδη, Σαββίδη, Παρθένη, Ροϊλό, Οικονόμου, Γεραλή, Γερμενή, Αραβαντινό, Φλωρά-Καραβία, Βυζάντιο, Κογεβίνα, Τσίγκο, Σπυρόπουλο, Κοντόπουλο, Νικολάου, Χατζηκυριάκο-Γκίκα. Σταθήκαμε στο στεφάνι -ευχαριστήριο του Δήμου Αθηναίων στον Γεώργιο Αβέρωφ για την προσφορά ολοκλήρωσης της αναμαρμάρωσης του Καλλιμάρμαρου σταδίου προκειμένου να τελεστούν εκεί οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες της Σύγχρονης Εποχής.
Περιηγηθήκαμε στο Μέτσοβο, γευτήκαμε ντόπιες πίτες και κεράσματα και αναχωρήσαμε για το χιονοδρομικό κέντρο, για χιονοπόλεμο…
