Το παρακάτω κείμενο είναι της έφηβης βουλευτή και μαθήτριάς μας Μυρτώς Βλάχου
Πρόσφατα είχα την τιμή να εκπροσωπήσω το σχολείο μου το 2ο ΓΕΛ Ναυπλίου, ως έφηβη βουλευτής στην ΚΘ (29Η) Σύνοδο της Βουλής των εφήβων μέσω του πρωτοποριακού εκπαιδευτικού προγράμματος «Βουλή των Εφήβων: Βήματα Δημοκρατίας- Κάνοντας πράξη τη συμμετοχή». Με αφορμή αυτή τη συμμετοχή, ένιωσα την ανάγκη να γράψω αυτό το άρθρο, απευθυνόμενη σε μαθητές, καθηγητές, γονείς και κηδεμόνες, ώστε να παρουσιάσω το πρόγραμμα και να μοιραστώ τις εμπειρίες που αποκόμισα κατά τη διάρκεια των τεσσάρων ημερών της παραμονής μας στην Αθήνα.
Στο πλαίσιο του προγράμματος επιλέγονται 300 έφηβοι βουλευτές από 300 λύκεια κυρίως της χώρας μας αλλά και από ελληνικά σχολεία του εξωτερικού, καθώς φέτος συμμετείχαν ένας έφηβος από την Αίγυπτο, τρεις από τη Γερμανία και ένας από το Κονγκό. Η φετινή Σύνοδος είχε θέμα «Αναζητώντας τα όρια» μία επίκαιρη θεματολογία που τράβηξε το ενδιαφέρον όλων μας και έγινε τροφή για σκέψη. Οι 300 νέοι και νέες χωριστήκαμε σε έξι ομάδες με τίτλο «αναζητώντας τα όρια»: Α΄ στο Σπίτι, Β΄ στο Σχολείο, Γ΄ στον Αθλητισμό, Δ΄ στις Τέχνες, Ε΄ στην Επικοινωνία, ΣΤ΄ στην Πολιτική. Εγώ κατατάχθηκα στην Δ΄ ομάδα.
Όπως ήταν λογικό είχα αρκετή αγωνία για το πως θα δεθώ με τα μέλη της ομάδας μου και κατά πόσο θα είναι εύκολο να γνωρίσω καινούργια άτομα μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Την πρώτη μέρα όμως, αφού τακτοποιηθήκαμε όλοι στα δωμάτια μας με τους συγκατοίκους μας πραγματοποιήθηκαν με κάθε ομάδα έξυπνα παιχνίδια γνωριμίας. Έτσι, παρά το άγχος, χάρη στους συντονιστές μας, η συνεργασία όλων των εφήβων ήταν αποτελεσματική.
Την επόμενη μέρα, επισκεφθήκαμε το Πρώην Δημόσιο Καπνεργοστάσιο, στην περιοχή του Κωλονού, και κάθε ομάδα συμμετείχε σε ένα βιωματικό εργαστήρι συζήτησης της θεματικής της. Με την ομάδα μου προσδιορίσαμε αν και πώς μπορεί να οροθετηθεί η τέχνη και οι δύο επικρατέστερες απόψεις ήταν οι εξής: Από τη μία η Τέχνη αποτελεί έκφραση ελευθερίας και δεν πρέπει να περιορίζεται σε στεγανά και από την άλλη η Τέχνη θα πρέπει να έχει όρια διότι οφείλει να σέβεται ευαίσθητα ζητήματα, όπως η θρησκεία, η καταγωγή, η κουλτούρα , οι προσωπικές επιλογές. Επίσης, συνομιλήσαμε με την ειδικό επιστήμονα κ. Ανδρομάχη Γκαζή, Μουσειολόγο και Καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και σχολιάσαμε συμπεριφορές βανδαλισμού της τέχνης, όπως το φετινό περιστατικό στην εθνική πινακοθήκη, συζητήσαμε για αμφιλεγόμενα έργα τέχνης ενώ εξέφρασε κάθε νέος και νέα την άποψη του σχετικά με το πότε η τέχνη παραβιάζει τα όρια του καλαίσθητου, με αφορμή έργα τέχνης σε δημόσια κτίρια και δρόμους.
Αργότερα κάναμε την πρώτη μας επίσκεψη στη Βουλή των Ελλήνων, ώστε να εξοικειωθούμε με τη διαδικασία του κοινοβουλευτικού έργου, και οι ομάδες, σε διαφορετική αίθουσα συνεδριάσεων η κάθε μία, προετοίμασαν δύο ερωτήσεις που θα απηύθυναν δύο έφηβοι Βουλευτές κάθε ομάδας σε δύο εκπροσώπους της Κυβέρνησης την επόμενη μέρα. Οι ερωτήσεις σχετίζονταν με το προβληματισμό που μας προκάλεσε η πρωινή μας συζήτηση.
Στο τέλος της μέρας, παρευρεθήκαμε στο Βεάκειο θέατρο και παρακολουθήσαμε την εντυπωσιακή παράσταση «Όρνιθες».
Την τρίτη μέρα συναντηθήκαμε με δύο εκπροσώπους της Κυβέρνησης, την υπουργό Σοφία Ζαχαράκη και τον υφυπουργό Ιάσωνα Φωτήλα, στην αίθουσα της Ολομέλειας και κάθε ομάδα υπέβαλε τα δύο ερωτήματά της. Οι εκπρόσωποι ήταν πρόθυμοι να απαντήσουν και να ανταποκριθούν στις απορίες μας.
Το απόγευμα, διαμορφώσαμε στις αίθουσες συνεδριάσεων τα τελικά κείμενα που θα παρουσιάζαμε στην ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων την τελευταία ημέρα του προγράμματος, μία διαδικασία που, αν και κουραστική, ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα!
Το βράδυ πραγματοποιήθηκε μία συναυλία στην αυλή της Βουλής και όλοι οι νέοι τραγουδήσαμε, χορέψαμε και δεθήκαμε ακόμα περισσότερο.
Η τελική φάση του προγράμματος ήταν η παρουσίαση των ολοκληρωμένων κειμένων κάθε ομάδας στην Ολομέλεια της Βουλής. Μια ιδιαίτερη εμπειρία που με οδήγησε στο συμπέρασμα πως κάθε νέος και νέα έχει φωνή, μπορεί και οφείλει να υπερασπίζεται τις ανάγκες, τα δικαιώματα και τα όνειρά του, να αποτελεί μέλος μίας ομάδας και να την εκπροσωπεί.
Μέσα από αυτή την εμπειρία συνειδητοποίησα πως η διαφορετικότητα και η μοναδικότητα των ανθρώπων δεν αποτελεί τροχοπέδη, αλλά συστατικό επιτυχούς συνεργασίας και αλληλεπίδρασης. Το πρόγραμμα της Βουλής των Εφήβων έδωσε σε 300 νέους, ανάμεσα σε αυτούς και σε εμένα, την ευκαιρία να βγουν από τη ζώνη ασφαλείας τους, να ξεπεράσουν τους φόβους τους, να κοινωνικοποιηθούν και να γίνουν μέλη μιας ευρύτερης ομάδας. Αισθάνομαι ευγνώμων για όσα έζησα καθώς και για τους ανθρώπους που γνώρισα εκεί. Πάρα το γεγονός ότι ο τελικός στόχος ήταν η ομιλία κάθε ομάδας, η τελική μας παρουσία ήταν το αποτέλεσμα συλλογικής δράσης και αλληλεπίδρασης, πλήθους απόψεων και οπτικών και είμαι περήφανη που συμμετείχα και εγώ σε αυτό, εκπροσωπώντας το σχολείο μου.
