17η Νοέμβρη -πενήντα χρόνια μετά

Κοιτάχτε μπήκε στη φωτιά! είπε ένας από το πλήθος. Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν στ’ αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.   Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου. Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος…

Περισσότερα…

Τι και αν δε θέλω να σε ακούσω να πεθαίνεις ; Ποίημα της Μαρίας Φελέκουρα

το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να μην ακούω μπορώ να μην ακούω την πνοή μου αλλά ούτε και τον κόσμο δεν ακούω,  ακούω μόνο τις σκέψεις μου αυτές τις σκέψεις που σκίζουν και τεντώνουν το δέρμα μου θέλουν να βγουν έξω και να δαμάσουν αυτά που δεν μπορώ εγώ,…

Περισσότερα…

ΜΙΑ ΖΩΗ …ΧΑΜΟΓΕΛΟ

Μια ζωή…χαμόγελο     Κανείς δεν θα θελε να είναι στη θέση των σερβιτόρων! Δύσκολη δουλειά. 365 μέρες τον χρόνο το ίδιο πράγμα χωρίς αλλαγές. Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρι, αργίες και εκείνες οι σερβιτόρες πάντα εκεί δίπλα στο γνωστό τον πελάτη, σαν βράχος, ο οποίος όσα χρόνια κι αν περάσουν θα…

Περισσότερα…